Αιγυπτιακή θεότητα, γιος της Ίσιδας και του Όσιρη. Προστάτης των νεκρών πρωτοστατούσε στην τελετουργία της ταρίχευσής τους, τους οδηγούσε στον κάτω κόσμο και επέβλεπε στο ζύγισμα των ψυχών στην αίθουσα της Κρίσης. Εικονίζεται σαν μαύρος σκύλος σαν άνθρωπος με κεφάλι σκύλου, είναι δηλαδή το τσακάλι – ή ο άγριος σκύλος – που τριγυρίζει στους τόπους ταφής. Ο πιο ονομαστός ναός του βρισκόταν στη Μέση Αίγυπτο, σε μια πόλη που οι αρχαίοι  Έλληνες ονόμαζαν Κυνός πόλιν.

Ως την πέμπτη δυναστεία (2480-2350), το όνομά του συνοδεύει συχνά τις προσευχές των νεκρών και προς αυτόν απευθύνονται οι ευχές για μακροζωία, που είναι χαραγμένες στους πιο παλιούς μασταμπάδες (αραβική ονομασία των πυραμιδοειδών τάφων της αρχαίας Αιγύπτου και ειδικότερα οι βαθμιδωτοί).