Ξεκινάει από το Το κάστρο του Ρίου (Καστέλι της Πάτρας) που βρίσκεται βρίσκεται στην Αχαΐα και τελειώνει στο Κάστρο στο ακρωτήρι του Αντιρρίου (Καστέλι της Ρούμελης), στην Αιτωλοακαρνανία, η αντίστροφα. Δεν ενώνει τα δύο κάστρα, αλλά τις δύο περιφέρειες, την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα. Έχει μήκος και ύψος και είναι πρόσφατη, όχι παλιά όπως τα προαναφερόμενα κάστρα, που χτίστηκαν τον 15ο αιώνα, για να ελέγχουν και να απαγορεύουν την κίνηση από και προς τον κορινθιακό κόλπο. Αυτή χτίστηκε (τελείωσε το 2004 ξεκίνησε 7 χρόνια πριν) για να επιτρέπει την κίνηση από βορρά προς νότο και μάλιστα με ασφάλεια.
Είναι η γέφυρα του Ρίου – Αντίρριου, ένα όνειρο γενιών, ένα έργο που είχε οραματιστεί ο Χαρίλαος Τρικούπης και μετά από 100 χρόνια γίνεται 
πραγματικότητα. Στις 25 Μαΐου 2007, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας “βάπτισε” την γέφυρα σε “Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης”
Επειδή το οδικό δίκτυο από την πλευρά της Πάτρας κατά το χρόνο κατασκευής της γέφυρας ήταν (και είναι ακόμη), ελλιπές και υπερφορτωμένο και από την πλευρά της Στερεάς Ελλάδας ανεπαρκές. Η επένδυση ενός τόσο μεγάλου ποσού στη γέφυρα δέχτηκε κριτική, και μπορεί κάποιος να πει ότι σήμερα η γέφυρα συνδέει ” το πουθενά, συγκεκριμένα με το εντελώς πουθενά”.
Αλλά ας πάμε στα τεχνικά χαρακτηριστικά της γέφυρας, δηλ, την ταυτότητά της:
Το έργο είναι μοναδικό στον κόσμο, καθώς παρουσιάζει ιδιαιτερότητες ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, κυρίως λόγω του μεγάλου βάθους στο οποίο εδράζονται οι τέσσερις (4) πυλώνες του, αλλά και λόγω της γεωμορφολογικής κατάστασης της περιοχής που είναι υψηλής σεισμικότητας. Επιπλέον, το Ρίο απομακρύνεται από το Αντίρριο οκτώ (8) χιλιοστά κατά μέσο όρο το χρόνο.
Το ανάγλυφο του πυθμένα εμφανίζει απότομες κλίσεις προς τις δύο ακτές και ένα μεγάλο οριζόντιο πλάτωμα σε βάθος περίπου 60 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια των ερευνών δεν εντοπίσθηκε βραχώδες στρώμα σε βάθος έως και 100 μέτρων κάτω από τον πυθμένα. Σύμφωνα με γεωλογικές μελέτες, το πάχος των ιζημάτων, που αποτελούνται από παχιές αργιλικές στρώσεις αναμεμειγμένες σε ορισμένα σημεία με λεπτή άμμο και ιλύ, υπερβαίνει τα 500 μέτρα.
Όλα αυτά ελήφθησαν υπόψη στις μελέτες που εκπονήθηκαν. Τα ακόλουθα τεχνικά χαρακτηριστικά αποδεικνύουν τη μοναδικότητα του έργου:
• Η γέφυρα έχει τα μεγαλύτερα θεμέλια, τα οποία κατασκευάστηκαν σε μία ασυνήθιστη ξηρά δεξαμενή, επιφάνειας 20.000 τ.μ., σε βάθος 12 μέτρα κάτω από τη θάλασσα.
• Κάθε πέδιλο που ποντίστηκε στη θάλασσα είναι 6,5 στρεμμάτων με διάμετρο 90 μέτρων, ενώ το βάρος του κάθε «ποδιού» είναι 80.000 τόνοι.
• Δύο τεράστιες πλωτές πλατφόρμες-εργοτάξια, η Λίζα και η Σαρ, επιφάνειας 2,4 και 2 στρεμμάτων στρεμμάτων αντίστοιχα, βοήθησαν την κατασκευή του.
• Η απόσταση μεταξύ των 4 πυλώνων που στηρίζουν τη γέφυρα είναι 560 μέτρα. Κάθε πυλώνας έχει βάρος 170.100 τόνους και ύψος 227 μέτρα.
• Διάμετρος πέλματος βάθρου 90 μέτρα
• Το οδόστρωμα της γέφυρας βρίσκεται 48 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
• Συνολικό μήκος γέφυρας με οδικές προσβάσεις 3.500 μέτρα
• Συνολικό μήκος γέφυρας 2.883 μέτρα
• Έχει υπολογιστεί εδαφική επιτάχυνση σε περίπτωση σεισμού 48% επί της βαρύτητας. Με βάση το νόμο των πιθανοτήτων, σεισμός αυτού του μεγέθους εμφανίζεται μία φορά στα 2.000 χρόνια. Επιπλέον υπάρχει σεισμική μόνωση στα θεμέλια της και αποσβεστήρες σεισμικής μόνωσης στο κατάστρωμα της γέφυρας.
• Η γέφυρα έχει αντοχή στο ενδεχόμενο σύγκρουσης δεξαμενόπλοιου 180.000 τόνων με ταχύτητα 16 κόμβων.
• Η αντοχή της στους ανέμους και τη θαλασσοταραχή έχει υπολογιστεί για ταχύτητα ως και 265 χλμ. την ώρα, που ισοδυναμεί με τυφώνα.
• Ο όγκος του μπετόν που χρησιμοποιήθηκε για τη συνολική κατασκευή της γέφυρας είναι 260.000 κ.μ.
• Συνολικό μήκος καλωδίων για την υποστήριξη του οδοστρώματος 40 χιλιόμετρα.
Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο του μεγέθους 7,4 της Κλίμακας Ρίχτερ. Έχει υπολογιστεί, πως αντέχει σε ταχύτητα ανέμου 265 χλμ/ώρα, ταχύτητα που αντιστοιχεί σε τυφώνα κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην κλίμακα Σαφίρ- Σίμπσον. Τέλος, η γέφυρα είναι σχεδιασμένη να απορροφά πιθανές μετατοπίσεις μεταξύ δύο βάθρων, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Η γέφυρα περιλαμβάνει και πεζοδρόμιο – ποδηλατοδρόμιο, η χρήση των οποίων απαλλάσσεται πληρωμής διοδίων.
Δεν ξέρω αν η γέφυρα συνέβαλλε η συμβάλλει στην ανάπτυξη της περιοχής και στην καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας, με τόσο μεγάλο αντίτιμο διοδίων (12 €). Σίγουρα, όμως από τις δυτικές παρυφές της Πάτρας μέχρι τις ανατολικές της Ναυπάκτου, αναπτύσσεται μια νέα μεγάλη περιφερειακή μητρόπολη.
Η μόνιμη σύνδεση με τη Γέφυρα εξασφαλίζει:
-μείωση του χρόνου διέλευσης στα 5 λεπτά (σε σύγκριση με τον μέσο όρο των 45 λεπτών με τα οχηματαγωγά πλοία πριν την κατασκευή της 
Γέφυρας)
-διέλευση με άνετες και ασφαλείς συνθήκες υψηλού επιπέδου, και
-συνεχή λειτουργία, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.
Πηγές: