Στην Προποντίδα, γνωστή και ως θάλασσα του Μαρμαρά, πολύ κοντά στις ανατολικές ασιατικές ακτές και βορείως του στομίου του κόλπου της Νικομήδειας, βρίσκονται τα πανέμορφα Πριγκιπόννησα πνιγμένα στα πεύκα και τις αγριλιές, αν και ο τεχνικός “πολιτισμός” του άρτι απελθόντος αιώνος άφησε και εδώ τα ακαλαίσθητα ίχνη του περάσματός του. Στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο κι ωραιότερο ίσως των νησιών, στην κορυφή του νοτίου λόφου, δεσπόζει η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά.
Η παράδοση θέλει το μοναστήρι να έχει ζωή πάνω από χίλια χρόνια, κτισμένο το 963 μ.Χ. όταν βασίλευε στην αυτοκρατορία των Ρωμαίων ο ένδοξος και ευσεβέστατος Νικηφόρος Φωκάς. Η δε θαυματουργός εικόνα του Αγίου Γεωργίου εδωρήθη, κατά την παράδοση, υπό της γυναικείας Μονής της Ειρήνης της Αθηναίας, η οποία ιδρύθη μεν υπό του αυτοκράτορος Ιουστίνου του Β’ ανακαινίσθη όμως αργότερα από την προαναφερθείσα Βασίλισσα. Σε χρυσόβουλον του αυτοκράτορος των Ρωμαίων Μάνουήλ Κομνηνού, του 1158, μνημονεύονται τα Πριγκηπόνησα και τα μοναστήρια αυτών μεταξύ των οποίων και “ο Κωδωνός”, ο οποίος, κατά τον ιστορικό του 19ου αιώνα Μανουήλ Γεδεών, πρέπει να είναι η Μονή τσυ Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά. Κατά τον Gustave Schlumberger, σχετικά με τις ρίζες της Μονής, τίποτε από τα πρώτα χρόνια της δεν είναι απολύτως εξακριβωμένο, “είναι όμως σχεδόν βέβαιο πως από τα πρώτα χρόνια της μοναστικής ζωής υπήρξαν εδώ μοναστικοί οικισμοί…”. Κατά τον Αντ. Μαλέτσκον εις την πραγματεία του “η εν τη νήσω Πριγκήπω ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά” πρέπει η Μονή να ερημώθηκε κατά το 1204 από τις αγριότητες των “χριστιανών” Σταυροφόρων οι οποίοι άφησαν στο πέρασμά τους, στην Βασιλεύουσα και στην ευρύτερη περιοχή ανείπωτες καταστροφές. Κατά την πειρατική επιδρομή εναντίον της νήσου το 1302 από τους πειρατάς του Ενετού ναυάρχου Giustiniani οι οποίοι κατέκαυσαν τα κτήρια της νήσου και διήρπασαν τις περιουσίες των Μονών. Κατά την τοπική παράδοση οι μοναχοί όταν αντίκρυσαν τους πειρατές του Giustiniani, έκρυψαν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου με τα πάμπολλα αναθήματά της μέσα στην γη και από πάνω την σκέπασαν με την Αγία Τράπεζα του Ναού της Μονής για να αποφύγουν την ληστείαν και την βεβήλωσιν των Φράγκων. Η εικόνα αυτή του Αγίου Γεωργίου έμεινε αβλαβής για πολλά χρόνια έως της θαυματουργικής ευρέσεως της. Κάποιος βοσκός είδε στον ύπνο του τον Αη-Γιώργη ο οποίος τον προέτρεπε να ανέβει στον λόφο και εκεί, στο μέρος που θα ακούσει να χτυπούν “κουδούνια” να σκάψει και θα βρεί την εικόνα.
Και πράγματι, ω του θαύματος, ενεργήσας κατά τις προσταγές του Αγίου βρήκε την εικόνα του στολισμένη με μια αρμαθιά Κουδούνια και επανίδρυσε την Μονή. Από τότε δίδονται και τα κουδουνάκια ως ευλογία ταυ Αγίου τα οποία σε πάμπολλες περιπτώσεις, κατά τις εκμυστηρεύσεις των ιδίων των προσκυνητών, θαυματουργούν.
Το παραπάνω κείμενο είναι αναρτημένο εξωτερικά του Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου του Κουδουνά.