Λουτρόπολη, στη ΒΔ ακτή της Ευβοίας. Το επίσημο αλλά και το τοπικό όνομά της είναι Λουτρά Αιδηψού. Αιδηψός δε ονομάζεται ο οικισμός, που βρίσκεται 4 χλμ. προς το εσωτερικό (υψόμ. 30). Η Αιδηψός είναι από τις πιο πολυσύχναστες ελληνικές λουτροπόλεις και τα νερά των πηγών της από τα θερμότερα της Ευρώπης.
Η Αιδηψός ήταν γνωστή από την αρχαιότητα: η παράδοση τη συνέδεε με το Δευκαλίωνα και την Πύρρα· ο Αριστοτέλης την αναφέρει στα Μετεωρολογικά ως «περί τήν Αιδεψόν θερμάς». Στους ρωμαϊκούς χρόνους την επισκεπτόταν ο Σύλλας (τα ερείπια των λουτρών του Γεωργίου σώζονται) που υπέφερε από ποδάγρα, ο Αδριανός και αργότερα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Χαρακτηριστικό της φήμης που είχε η Αιδηψός στην αρχαιότητα είναι το ότι πίστευαν πως ο Ηρακλής στα νερά της όφειλε τη δύναμή του. (Ο Στράβων την αναφέρει ως Λουτρά Ηρακλέους). Η παρακμή της άρχισε μετά την κατάλυση του ρωμαϊκού κράτους, αν και φαίνεται ότι χρησιμοποιόταν και στη βυζαντινή περίοδο. Το 1814 την κατάστρεψαν οι Τούρκοι. Οι πηγές της άρχισαν να αξιοποιούνται πάλι από το 1887.
Στην Αιδηψό υπάρχουν 60 περίπου πηγές με σημαντική παροχή νερού θερμοκρασίας 34-71,2 βαθμών Κελσίου. Η προέλευση του υπέρθερμου αυτού νερού (όπως και των πηγών Καμένων Βούρλων και Θερμοπυλών, στην απέναντι ακτή του Ευβοϊκού) οφείλεται στο μεγάλο ρήγμα του βόρειου Ευβοϊκού. Οι πηγές της Αιδηψού ανήκουν στην κατηγορία των αλιπηγών (το νερό τους περιέχει 22-25 γραμμάρια χλωριούχο νάτριο κατά χιλιόγραμμο), μία είναι ραδιενεργή (58 μονάδες Μαχ) και μία ολιγομεταλλική πόσιμου ιαματικού νερού. Υπάρχουν δημόσια και ιδιωτικά υδροθεραπευτήρια, τα περισσότερα από τα οποία λειτουργούν μέσα στα ξενοδοχεία, και το υδροθεραπευτήριο του Οργανισμού Τουρισμού. Τα λουτρά της Αιδηψού συστήνονται σε ρευματισμούς χρόνιους ή υποξείς, παραμορφωτική αρθρίτιδα, σπονδυλοαρθρίτιδα, νευρίτιδες, ισχιαλγίες, οσφυαλγίες κλπ., μετατραυματικές δυσμορφίες και αγκυλώσεις καθώς και χρόνιες γυναικολογικές παθήσεις.
Τώρα είναι ενιαίος Δήμος Ιστιαίας – Αιδηψού, με έδρα την Ιστιαία.
γραμματεία Δήμου 2226350009
