Σαν Σήμερα 2 Ιουλίου,
του 1939 γεννήθηκε στην Αθήνα, ο πολέμιος της χούντας των συνταγματαρχών, ήρωας της αντίστασης, Αλέκος Παναγούλης και πέθανε την πρωτομαγιά του 1976. Φίλος της Δημοσιογράφου – Συγγραφέως Οριάνα Φαλάτσι.
Σπούδασε στην Σχολή Μηχανολόγων – Ηλεκτρολόγων Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Σε νεαρή ηλικία εντάσσεται στην Ενωση Κέντρου, στην οργάνωση της νεολαίας του κόμματος.
Συμμετέχει ενεργά στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους συνταγματάρχες. Λιποτακτεί από το στρατό και ιδρύει την οργάνωση Εθνική Αντίσταση.
Με στενούς συνεργάτες την 13 Αυγούστου 1968 στη Βάρκιζα, επιχειρούν να δολοφονήσουν τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, αλλά αποτυγχάνουν και συλλαμβάνονται.
Ανακρίνεται, βασανίζεται, σχεδόν μέχρι θανάτου, οδηγείται στο στρατοδικείο και καταδικάζεται δίς εις θάνατον. Μεταφέρεται στις φυλακές της Αίγινας για την εκτέλεση της απόφασης, αλλά χάρη στις πιέσεις της Διεθνούς κοινότητας ματαιώνεται. Κατόπιν μεταφέρεται στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου, απ’ όπου δραπετεύει, για να συλληφθεί εκ νέου και να οδηγηθεί στο στρατόπεδο στο Γουδή, απ’ όπου μεταφέρεται στις φυλακές Μπογιατίου. Εκτίει ποινή απομόνωσης, όμως προσπαθεί πολλές φορές να δραπετεύσει, χωρίς επιτυχία.
Τον Αύγουστο του 1973, ελευθερώνεται βάση της γενικής αμνηστίας, που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους.
Συνεχίζει την αντίσταση οργανώνοντας ομάδες αντίστασης.
Στην μεταπολίτευση εκλέγεται βουλευτής με την Ενωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις.
Σε ηλικία 38 ετών, σκοτώνεται σε τροχαίο ατύχημα, την πρωτομαγιά του 1976, στην λεωφόρο Βουλιαγμένης. Λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του.
Ποιήματα
Υπόσχεση
Τα δάκρυα που στα μάτια μας θα δείτε ν’ αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά γι’ Αγώνα υπόσχεση
(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, Φεβρουάριος 1972)
Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974
Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω; Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω Παράξενο και πήζει το μελάνι Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971 – Μετά ξυλοδαρμό)
Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974.