Από τους θεμελιωτές της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστής και πολιτικός σύμβουλος του Δ. Υψηλάντη, γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1790 και πέθανε στην Αθήνα το 1854. Η οικογένειά του, φτωχή και άσημη, ξενιτεύτηκε το 1808 στη Σμύρνη και ο ίδιος στην Οδησσό, όπου εργάστηκε υπάλληλος σε κατάστημα. Εκεί, στις αρχές του 1816,γνωρίστηκε με τους Φιλικούς Τσακάλωφ και Σκουφά και μυήθηκε στα μυστικά της Εταιρείας τον ίδιο σχεδόν καιρό με τον Ξάνθο. Από τότε αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα, ιδίως μετά το θάνατο του Σκουφά, το 1818, οπότε και παίζει ουσιαστικά τον ηγετικό ρόλο. Αυτός μύησε τους οπλαρχηγούς Αναγνωσταρά και Δημητρόπουλο, επίσης τον πολύτιμο οικονομικό χορηγό της Εταιρείας Π. Σέκερη. Το 1819 ανάλαβε την οργάνωση του Ελληνισμού στις Ηγεμονίες με το σύστημα των Εφορειών και έβαλε σε πράξη την ιδέα συνεργασίας με τους άλλους Βαλκανικούς λαούς.

Τον Απρίλιο του 1821 συνόδευσε το Δ. Υψηλάντη στην Πελοπόννησο, όπου πέρασαν από την Τεργέστη με ψεύτικα διαβατήρια. Αγωνίσθηκε πλάι στον Κολοκοτρώνη, Αναγνωσταρά και άλλους και αναδείχθηκε κατά τις διαπραγματεύσεις για την άλωση της Τριπολιτσάς ως η σημαντικότερη πολιτική φυσιογνωμία. Στο ελεύθερο βασίλειο διορίστηκε από τον Καποδίστρια νομάρχης Ηλείας (1828).