Ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας (Πριήνη 6ος π.Χ. αι.). Η διδασκαλία του περιέχεται σε αποφθέγματα, όπου εκφράζεται η πικρή πείρα του παρατηρητή της ζωής. Στο ερώτημα π.χ. «τί ποιών άνθρωπος τέρπεται», απήντησε: «κερδαίνων».
Διάσημος για τη δικαιοσύνη του, τιμήθηκε από τους συμπατριώτες του και αναγνωρίστηκε από τους μεταγενέστερους, ακόμα και από τον αρνητή, κατά κανόνα, της παράδοσης Ηράκλειτο. Ένα ποιητικό έργο που του αποδίνει ο Διογένης ο Λαέρτιος – το Περί Ιωνίας, τίνα μάλιστ’ άν τρόπον εύδαιμονοίη – φαίνεται νόθο: η άμεση παρατήρηση και έκφραση, όχι η συστηματική συγγραφή, είναι το γενικό χαρακτηριστικό των επτά σοφών.