Φυτό ποώδες μονοετές, κηπευτικό, πολύ αρωματικό, της οικογένειας των Χειλανθών, ύψους 25-60 εκ.(Ocimum basilicum). Έχει κόμη λίγο ή πολύ διακλαδισμένη, φύλλα ωοειδή μυτερά, ακέραια ή οδοντωτά, ανώμαλα στην άνω επιφάνεια, πράσινα έντονα ή σκούρα σε ορισμένες ποικιλίες. Άνθη μικρά, λευκά ή λευκορόδινα, κατά σπονδύλους, που σχηματίζουν επάκριους στάχεις.
Ο βασιλικός, που επιστημονικά ονομάζεται ώκιμο το βασιλικό, έχει πάρα πολλές ποικιλίες που διακρίνονται γενικά σε μικρόφυλλες και πλατύφυλλες. Καλλιεργείται ως καλλωπιστικό, για το δυνατό και ευχάριστο άρωμά του. Από τα φύλλα του λαμβάνεται επίσης, με απόσταξη, ένα αιθέριο έλαιο, το βασιλικέλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην ποτοποιία και στη φαρμακευτική, σαν αφέψημα, κατά των εντερικών παθήσεων, σαν στομαχικό και διουρητικό. Στα αρχαία χρόνια χρησιμοποιούσαν χλωρό βασιλικό εναντίον των δαγκωμάτων φιδιών.
Με το γενικό όνομα αγριοβασιλικός, είναι γνωστά δύο φυτά η επιστημονική ονομασία των οποίων είναι σάλβια η βερβενοειδής και πα ριετάρια η ιουδαϊκή. Το πρώτο ανήκα στην οικογένεια των Λαμπιατών και είναι πολυετής πόα, με βλαστό 10 ως 50 εκ. ύψους, τριχωτό και αρωματικό. Ανθίζει από τον Απρίλιο ως το Σεπτέμβριο. Το φυτό αυτό φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα. Το δεύτερο ανήκει στην οικογένεια των Ουρτικιδών και είναι πολυετής πόα με βλαστό 10 ως 40 εκ. με πολλά κλαδιά. Έχει φύλλα μικρά, ωοειδή, με πολλά νεύρα. Ανθεί σε δέσμες. Φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα επάνω σε τοίχους, στα απορρίμματα, στις αυλές σπιτιών και κατά μήκος των δρόμων.