Το τρίτο κατά σειρά γεφύρι που θα συναντήσει ο επισκέπτης του Κεντρικού Ζαγορίου, είναι γνωστό με διαφορετικά ονόματα Γεφύρι του Κόκκορου ή γεφύρι του Νούτσου.
Πέτρινο γεφύρι με μια αψίδα, διασχίζει τον Βίκο, μεταξύ των χωριών Δίλοφο και Κήποι, στην περιοχή του Κεντρικού Ζαγορίου. Ενας έξυπνος ελιγμός του μάστορα, για να σιγουρέψει το έργο του, εκμεταλλευόμενος το στένεμα του ποταμού παρακάμπτει λίγο την ευθεία του δρόμου, χτίζοντας καλντερίμια που οδηγούν στην κορυφή του, παράλληλα με την κοίτη.
Πρωτοκατασκευάστηκε το 1750 με έξοδα του Νούτσου Κοντοδήμου από το Βραδέτο για να ανακατασκευαστεί το 1768 από τον Καπεσοβίτη Νούτσο Καραμεσίνη. Παλιότερα λεγόταν και “γιοφύρι του κυρ-Αλέξη”, επειδή επισκευάσθηκε από τον Αλέξη Νούτσο. Το 1910 έπαθε σοβαρές ζημιές και τα γύρω χωριά μαζί με το τουρκικό δημόσιο ανέλαβαν την επισκευή του. Ο μυλωνάς Γρηγόρης Κόκκορος, διέθεσε μικρό ποσό, από τον οποίο προέρχεται η δεύτερη ονομασία του (“του Κοκκόρου”), ίσως επειδή ήταν ιδιοκτήτης του γειτονικού μύλου και κατά καιρούς έκανε μικρο διορθώσεις στο γεφύρι.
Είναι το γεφύρι που έχουν επισκεφθεί και φωτογραφήσει όλοι οι επισκέπτες του Ζαγορίου, αφού βρίσκεται στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί από Μεταμόρφωση προς Τσεπέλοβο και λίγο πριν τη διασταύρωση για Κήπους.
Είναι μονότοξο γεφύρι, με μήκος 23,60 μ. και 13 μ. ύψος, γεφυρώνει τον ποταμό Βίκο λίγο πριν αυτός συναντήσει τον Ξηροπόταμο και βρίσκεται στα εδαφικά όρια του χωριού Κουκούλι Ζαγορίου.
Είναι πανέμορφο γεφύρι, δείγμα αρχιτεκτονικής της εποχής και πολύ αρμονικά δεμένο με τον περιβάλλοντα χώρο.
Το γεφύρι είναι σε καλή κατάσταση και βρίσκεται δέκα μέτρα από τον κεντρικό δρόμο για το Ζαγόρι, δίπλα από τη σύγχρονη γέφυρα που εξυπηρετεί τις ανάγκες του υπάρχοντος οδικού δικτύου.
Κοντά στο γεφύρι υπάρχει μια σπηλιά η οποία λέγεται ότι αποτέλεσε κρησφύγετο του περίφημου λήσταρχου Νταβέλη.