του 1786, στο χωριό Παλούμπα, Γορτυνία Αρκαδίας, γεννήθηκε o γιος του κλέφτη Νικόλα-Κόλια Πλαπούτα, ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, στρατηγός, Δημήτριος Πλαπούτας, πέθανε το 1864, στην Αθήνα.
Υπηρέτησε τον αγγλικό στρατό στη Ζάκυνθο, όπου μυήθηκε και στη φιλική Εταιρεία, και επέστρεψε ύστερα στην Πελοπόννησο, όπου τον βρήκε η κήρυξη της επανάστασης. Συγκρότησε δικό του στρατό και πολέμησε στο Λεβίδι (Απρίλιος 1821), στο Βαλτέτσι (Μάιος 1821), στη Γράνα (Αύγουστος 1821), στην Τρίπολη (Σεπτέμβριος 1821) και στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822). Διορίστηκε φρούραρχος του Ναυπλίου (Δεκέμβριος 1822) και η Γερουσία Πελοποννήσου του απένειμε το βαθμό του στρατηγού. Πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη στις εμφύλιες διενέξεις, αρχικά, ήρθε σε σύγκρουση μαζί του αργότερα, συμφιλιώθηκαν όμως κατά την εισβολή του Ιμπραήμ. Μέλος της επιτροπής που συνόδευσε τον Όθωνα από το Μόναχο στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1832, κατηγορήθηκε τον επόμενο χρόνο, όπως και ο Κολοκοτρώνης, για αντικαθεστωτική δράση και καταδικάστηκε σε θάνατο και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε όταν δόθηκε γενική αμνηστία. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχθηκε πληρεξούσιος στη Δ’ Εθνοσυνέλευση και βουλευτής ενώ διετέλεσε γερουσιαστής 1844 και επίτιμος υπασπιστής του Όθωνα.