Η κατοικία στην Καππαδοκία.
Ορισμένα χωριά παλαιότερα, εμφάνιζαν τρωγλοδυτικούς οικισμούς. Με τον καιρό και μετά τον ξενιτεμό των κατοίκων, η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται και τα σπίτια δεν τοποθετούνταν στους λαξευμένους βράχους αλλά χτίζονταν έξω από αυτούς. Στους βράχους εξακολουθούσαν να έχουν τις αποθήκες τους.
Σε μερικά χωριά, τα ευπορότερα, τα σπίτια ήταν δίπατα και χρησιμοποιούσαν το επάνω για διαμονή των ανθρώπων, στο δε ισόγειο έβαζαν τα ζώα τους. Στα περισσότερα όμως χωριά, με εξαίρεση τους ευπορότερους κατοίκους, τα σπίτια τους ήταν πολύ φτωχικά και πρωτόγονα. Υπήρχαν χωριά που η κατασκευή των σπιτιών γινόταν από τους ίδιους τους κατοίκους και όχι από ειδικούς τεχνίτες.
Η επίπλωση και η θέρμανση βρισκόταν σε πρωτόγονη κατάσταση. Το ντύσιμό τους παρουσίαζε κι αυτό καθυστερημένη όψη. Τα αναγκαία υφάσματα ήταν ντόπιας βιοτεχνικής κατασκευής και το ράψιμό τους, τις περισσότερες φορές γινόταν από τις γυναίκες. Βέβαια σε όλη αυτή την κατάσταση υπήρχαν και οι εξαιρέσεις και όσο αύξανε ο αριθμός των ξενιτεμένων τόσο ανέρχονταν το πολιτιστικό τους επίπεδο.
Απολαύστε ένα χαρακτηριστικό αρχοντικό στη Σινασσό της Καππαδοκίας με την ανθηρή Ελληνική κοινότητα μέχρι το 1924 με τα περισσότερα παλιά Ελληνικά πέτρινα σπίτια που διατηρούνται σήμερα και αρκετές εκκλησίες, μέσα στη πόλη.
Το αρχοντικό της οικογένειας Γιαρχα. Το σπίτι μας.
Τώρα πανσιόν και εστιατόριο.