Από τους διαπρεπέστερους αγωνιστές της Επανάστασης του ’21. Γεννήθηκε στο Ραμοβούνι Μεσσηνίας το 1770 και πέθανε στην Αθήνα το 1843. Το επώνυμο της οικογένειάς του ήταν Τσεργίνης. Έζησε στην Αλωνίσταινα Αρκαδίας και 15 ετών προσχώρησε στην ομοσπονδία που είχε ιδρύσει ο Ζαχαριάς. Τις πρώτες μεγάλες μάχες του κατά των Τούρκων τις έδωσε βοηθώντας τον Ανδρούτσο (πατέρα του Οδυσσέα) να περάσει 400 άντρες στην Στερεά.
Μετά από περιπετειώδη ζωή το 1806 γλυτώνει από μία ακόμη προδοσία (η προηγούμενη το 1805) και γνωρίζεται με τον Καποδίστρια και τους αρματωλούς Μπότσαρη, Τζαβέλλα κ.α. Συνεργάζεται με τους αρματωλούς Γιάννη Σταθά, Νίκο Τσάρα, Βλαχάβα, Τραχίλα κ.α. και συγκροτούν τον πρώτο πολεμικό στόλο των Ελλήνων με 70 πλοία, ο οποίος είχε σημαντική δράση από το 1806 μέχρι το 1808 και η οποία σταμάτησε με την παρέμβαση του Πατριαρχείου.
Το 1810-1816 κατατάσσεται και υπηρετεί στον Αγγλικό στρατό, όπου μορφώνεται καλλίτερα και μελετά την Ιστορία της πατρίδας του. Το 1816 αποτάσσεται και για να ζήσει γίνεται ζωέμπορας. Το 1818 προσχωρεί στην Φιλική Εταιρεία. Επιτρέφει στην Πελοπόννησο ντυμένος καλόγερος και για να αναλάβει τον ξεσηκωμό της Πελοποννήσου. Αμέσως διακρίνεται για την παληκαριά του και η πρώτη του μεγάλη επιτυχία είναι η κατάληψη της Καλαμάτας τον Μάρτιο του 1821, ακολουθεί η κατάληψη του Βαλτετσίου 12-13 Μαρτίου 1821 και η άλωση της Τρίπολης 26 Σεπτεμβρίου 1821.
Η πρώτη Ελληνική Κυβέρνηση τον ονομάζει Στρατηγό. Ένα χρόνο αργότερα διασώζει την επανάσταση συντρίβοντας την μεγάλη στρατιά του Δράμαλη στα Δερβενάκια. Διορίζεται αρχιστράτηγος όλων των ενόπλων δυνάμεων της Πελοποννήσου και καταλαμβάνει το Ναύπλιο στις 30 Νοεμβρίου 1822.
Από το 1823- 1825 ξεσπά ο εμφύλιος στις γραμμές της επανάστασης. Από την μια οι προεστοί και οι πολιτικοί και από την άλλη οι αρχηγοί της κλεφτουργιάς διεκδικούν την εξουσία στις απελευθερωμένες περιοχές. Στον εμφύλιο σκοτώνεται ο γιος του Κολοκοτρώνη, Πάνος και ο ίδιος συλλαμβάνεται και κλείνεται στο μοναστήρι της Υ δρας. Τότε προτείνεται για πρώτη φορά να καταδικαστεί σε θάνατο και να εκτελεστεί, φαίνεται ότι το παλιό μίσος για του Κολοκοτρωναίους δεν έχει σβήσει. Η εμφάνιση του Ιμπραήμ όμως είναι η αιτία για την αποφυλάκιση του Θεόδωρου, ο οποίος κηρύσσει γενική επιστράτευση, αλλά δεν κατάφερε να ξαναπάρει την Τρίπολη, ούτε την Πάτρα, αλλά κράτησε τον ένοπλο αγώνα στην ζωή.
Με την απελευθέρωση ο Κολοκοτρώνης βρίσκεται στο πλευρό του Καποδίστρια. Ο δολοφονία του Καποδίστρια τον αγανακτεί, όπως και οι μηχανορραφίες των προστάτιδων δυνάμεων και σύντομα δοκιμάζει νέες ταπεινώσεις. Διαλύονται οι ένοπλες δυνάμεις της επανάστασης και δημιουργείται τακτικός στρατός από τον οποίο αποκλείεται ο Κολοκοτρώνης. Η Βαυαρική αντιβασιλεία για να λυγίσει το φρόνημα διατάσσει την σύλληψη του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα, του Κριεζώτη, του Τσάμη, του Μετερλή κ.α. και κατηγορείται για εσχάτη προδοσία.
Ο Κολοκοτρώνης, 64 πλέον ετών, ταλαιπωρημένος και εξαντλημένος από τις κακουχίες και τις στερήσεις, κλείνεται στις φυλακές του Ιτς Καλέ, πέντε μήνες, για να προετοιμαστεί για τη δίκη, μαζί με το πρωτοπαλίκαρό του, τον Πλαπούτα. Στην δίκη αποδεικνύεται ότι οι κατηγορίες ήταν ψευδείς. Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου αρνείται να υπογράψει την καταδικαστική απόφαση και έτσι μένει στην φυλακή με τον φίλο του Πλαπούτα, μέχρι την άφιξη του Οθωνα. Ο Οθωνας απονέμει τιμές και αξιώματα στον Κολοκοτρώνη.
Το 1834 ο γέρος του Μοριά εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του.
Τα παραπάνω είναι λίγα από την ζωή του Ήρωα της Επανάστασης Θεόδωρου ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ.