Φυλλοβόλος θάμνος της οικογένειας των Βερβενιδών (δικοτυλήδονα). Αυτοφύεται σε όλη την Ελλάδα, σε άγονες παραθαλάσσιες περιοχές και κοντά στις όχθες των ποταμών και στα χαντάκια. Οι βλαστοί του έτους είναι χνουδωτοί, τετραγωνικοί και τα φύλλα μακρόμισχα, παλαμοσχιδή με 5-7 φυλλάρια λογχοειδή, μυτερά, σκοτεινά πράσινα άνω, λευκά – χνουδωτά κάτω. Άνθη κατά πυκνές επάκριες ανθοταξίες· κάλυκας κωδωνοειδής και στεφάνη ροζ, λευκή, ιώδης ή κυανή. Ο καρπός είναι τετράσπερμη δρύπη. Η λ. ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες με το όνομα άγνος. Τα λεπτά, μακρά και ευλύγιστα κλαδιά της, που οι αρχαίοι τα ονόμαζαν λύγους, οι γνωστές σήμερα βέργες, χρησιμοποιούνται πάντα στην καλαθοπλεκτική. Τα αρωματικά φύλλα της έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες. Μερικές ποικιλίες φυτεύονται στους κήπους ως καλλωπιστικές. Εκτός από λ. είναι γνωστή επίσης ως λυγιά, αλυγαριά, καναπίτσα.