Φυλλοβό­λος θάμνος της οικογένειας των Βερβενιδών (δικοτυλήδονα). Αυτοφύεται σε όλη την Ελλά­δα, σε άγονες παραθαλάσσιες περιοχές και κοντά στις όχθες των ποταμών και στα χαντάκια. Οι βλαστοί του έτους είναι χνουδωτοί, τετραγωνι­κοί και τα φύλλα μακρόμισχα, παλαμοσχιδή με 5-7 φυλλάρια λογχοειδή, μυτερά, σκοτεινά πράσινα άνω, λευκά – χνουδωτά κάτω. Άνθη κατά πυκνές επάκριες ανθοταξίες· κάλυκας κωδωνοειδής και στεφάνη ροζ, λευκή, ιώδης ή κυανή. Ο καρπός είναι τετράσπερμη δρύπη. Η λ. ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες με το όνομα άγνος. Τα λεπτά, μακρά και ευλύγιστα κλαδιά της, που οι αρχαίοι τα ονόμαζαν λύγους, οι γνωστές σήμερα βέργες, χρησιμο­ποιούνται πάντα στην καλαθοπλεκτική. Τα α­ρωματικά φύλλα της έχουν φαρμακευτικές ιδιό­τητες. Μερικές ποικιλίες φυτεύονται στους κή­πους ως καλλωπιστικές. Εκτός από λ. είναι γνωστή επίσης ως λυγιά, αλυγαριά, καναπίτσα.