Λόφος κωνικού σχήματος (υψ. 277 μ.) στο κέντρο περίπου της Αθήνας. Ονομάζεται και « Αη Γιώργης» από την εκκλησία τη χτισμένη στην κορυφή του. Η άνοδος στο λόφο διευκολύνεται με την ύπαρξη σιδηροδρόμου του τύπου «τελεφερίκ». Λίγο χαμηλότερα από την κορυφή του υπάρχουν πυροβολεία και στη δυτική πλαγιά βρίσκεται το εκκλησάκι των. Αγιων Ισιδώρων. Ασφαλτοστρωμένοι δρόμου οδηγούν στο εκεί θερινό θέατρο και επιτρέπουν την ανάβαση ως ένα σημείο των τροχοφόρων.
Στη δυτική πλευρά έχουν κατακευαστεί, σε μεγάλο βάθος, εγκαταστάσεις που εστέγασαν κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο το αρχηγείο της αντιαεροπορικής άμυνας. Σε σημαντικό τμήμα του λόφου υπάρχουν πεύκα. Μερικοί γλωσσολόγοι θεωρούν το όνομά του προελληνικό. Ο Ησύχιος όμως λέει πως αράγεται από το «λυκοβατίας δρυμός», από τους πολλούς λύκους που υπήρχαν στη λοφοσειρά του Εγχεσμού, τα σημερινά Λυκοβούνια. Άλλοι πάλι ισχυρίζονταν πως παράγεται από το «εις ην πρώτη βαίνει η λύκη», δηλαδή το λυκόφως. Κατά τη μυθολογία, η θεά Αθηνά, που είχε πάει στην Παλλήνη για να φέρει από εκεί ένα βράχο και να τον τοποθετήσει σαν φρούριο μπροστά από την Ακρόπολη, ειδοποιήθηκε τη στιγμή που μετέφερε τον τεράστιο βράχο για τη γέννηση του Ερεχθίωνα, από την κόρη του Κέκροπα. Τόσο πολύ ταράχτηκε από τη δυσάρεστη πληροφορία, ώστε άφησε να της πέσει ο βράχος στο μέρος ακριβώς που σχηματίσθηκε ο λόφος του Λυκαββητού Το μόνο αρχαίο έργο επάνω στο Λυκαββητό είναι λατομεία για πέτρες και μια μεγάλη δεξαμενή. Η εξωτερική είσοδος της σωζόταν ως το 18ο αιώνα.