Μακρής. Επώνυμο αγωνιστών του 1821 και μεταγενέστερων εθνικών αγώνων.

1. Αναγνώστης. Ήταν πρόκριτος της Λυκουρίας και καταγόταν από τα Καλάβρυτα.
2. Κωνσταντίνος. Γιος του προηγούμενου. Μόλις άρχισε η Επανάσταση τέθηκε επικεφαλής σώματος Λυκουριωτών και πολέμησε γενναιότατα στην Τρίπολη, Πάτρα, Ναύπλιο και Δερβενάκια. Μετά την απελευθέρωση έγινε αξιωματικός της Φάλαγγας και τιμήθηκε και με το χάλκινο νομισματόσημο.
3. Χρήστος. Γιος του Αναγνώστη. Έπεσε πολεμώντας στους Μήλους της Δαβιάς το 1825.
4. Δημήτριος. Στρατηγός της Ελληνικής Επανάστασης (Γαβαλού, Μεσολόγγι 1772 – Με­σολόγγι 1841). Οπλαρχηγός του Ζυγού, μπήκε στις 20 Μαΐου 1821 στο Μεσολόγγι, όπου την ημέρα εκείνη κηρύχτηκε η Επανάσταση, κατέ­λαβε την επομένη το Αιτωλικό, και, με άλλους καπεταναίους της Δ. Ελλάδας, το Αγρίνιο στις 10 Ιουνίου 1821. Κατόπιν έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες της Δυτικής Ελλάδας και διακρίθηκε στην πολιορκία του Μεσολογγιού, οπότε για έ­να χρόνο υπερασπιζόταν τον προμαχώνα που έφερε το όνομά του. Στην έξοδο ήταν επικεφα­λής της φάλαγγας που υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές. Κατόπιν πολέμησε κάτω από τις διαταγές του Καραΐσκάκη και μετά το θάνατο ε­κείνου εξακολούθησε να αγωνίζεται, σχεδόν μόνος, στη Δυτική Στερεά ως το τέλος του Α­γώνα. Στη συνέλευση του Αργούς (1831) ήταν πληρεξούσιος του Μεσολογγιού.
5. Ιωάννης. Αγωνιστής, αδελφός του Δημή­τριου (4). Καταγόταν από το Μεσολόγγι. Πήρε μέρος σε διάφορες μάχες της Δυτικής Ελλάδας.
6. Γεώργιος. Γιος του προηγούμενου (1800 – 1825). Έπεσε κατά τη Β’ πολιορκία του Μεσολογγιού το 1825.
7. Ιωάννης. Καταγόταν από το Δίστομο και έδρασε στην Αττικοβοιωτία.
8. Χρήστος. Έδρασε κυρίως στη Δυτ. Ελλάδα, ως αρχηγός δικού του σώματος. Πήρε μέ­ρος σε πολλές μάχες του Αγώνα και διακρίθηκε κυρίως σ’ εκείνες του Μαχαλά, της επαρχίας Βόνιτσας και Ξηρομέρου, του Καρβασαρά 1825 καθώς και στις επιχειρήσεις του Καραΐσκάκη στη Βοιωτία και στην Αττική.
9. Αναγνώστης. Ναυτικός από το Γαλαξίδι. Ως μισθοφόρος του Αλή πολέμησε κατά της Πάργας το 1814. Σκοτώθηκε κατά την υποχώ­ρηση του στόλου του Αλή από το λιμάνι της Πάργας.
10. Νικόλαος. Στρατιωτικός και πολιτικός, γιος του Δημήτριου (4). (Καλαμάτα 1827 – Α­θήνα 1911). Ως ανθυπολοχαγός στάλθηκε στη Γαλλία για μετεκπαίδευση και όταν γύρισε στην Ελλάδα διατέλεσε διοικητής τάγματος, συντάγματος, μεραρχίας και το 1897 διοικητής της Στρατιάς Θεσσαλίας. Διακρίθηκε στην Τα­ράτσα για τη γενναιότητά του και έσωσε τη Λα­μία από βέβαιη κατάληψη. Όταν η αρχιστρατηγία πέρασε στα χέρια του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου και λίγο αργότερα κηρύχτηκε ο πόλεμος, ο Μ. ανάλαβε τη διοίκηση μιας από τις δύο μεραρχίες. Διατέλεσε διευθυντής της Α­στυνομίας της Αθήνας, αρχηγός της Χωροφυ­λακής και εκλέχτηκε επανειλημμένα βουλευτής Μεσολογγιού. Έγραψε τα έργα Ιστορία του Μεσολογγίου και Απομνημονεύματα της Επανα­στάσεως του 1862. Μετά το θάνατο του η σο­ρός του μεταφέρθηκε και κηδεύτηκε στο Μεσο­λόγγι.
11. Γεώργιος – Δικώνυμος. Γεννήθηκε το 1877 στα Σφακιά και ήταν αρχηγός εθελοντι­κού σώματος που έδρασε στη Μακεδονία από το Μάιο του 1903 κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη σύλληψη του διοργανωτή της τουρκικής χωροφυλακής ταγματάρχη Γκαστάλντι (1905).
12. Ιωάννης. Γεννήθηκε γύρω στα τέλη και τις αρχές του 19ου αι. στη Σητεία και αγωνί­στηκε στην Κρήτη κατά την επανάσταση του 1821. Πήρε μέρος στις στρατιωτικές επιχειρή­σεις εναντίον της Ιεράπετρας (Νοέμβριος 1822) και σε πολλές άλλες της Α. Κρήτης, όπου συνεργαζόταν με τους Σφακιανούς που είχαν στα­λεί εκεί.