Πετροσέλινο το καλλιεργούμενο, (Petroselinum sativum) οίκ. Σκιαδανθών.
Πασίγνωστος ο Μαϊδανός, που προέρχεται από τη Σαρδηνία. Παντού χρήσιμος και πανταχού παρών με την ανάμιξή του σε μεγάλο αριθμό παρασκευασμάτων. Τόσο, που έγινε παροιμιώδης με τη μεταφορική έννοια, για κείνους που ανακατεύονται παντού. Ο Μαϊδανός είναι καταπληκτικό φυτό, γι’ αυτό δίκαια ονομάστηκε «Φυτό της υγείας» γιατί οι βιταμίνες πού περιέχει και άφθονες είναι και εξαιρετικά δραστικές, έφ’ όσον όμως χρησιμοποιείται φρέσκο το φυτό, πού είναι πλούσιο σε βιταμίνη (C) και περιέχει ακόμη βιταμίνες Α και Β.
Εκτός από την κοινή πολυποίκιλη χρήση του Μαϊδανού στη μαγειρική κλπ., το πολύτιμο αυτό φυτό έχει και μια ατέλειωτη σειρά από αξιολογώτατες θεραπευτικές Ιδιότητες. Εν πρώτοις, είναι πολύτιμο φάρμακο κατά της υπερτάσεως (Πιέσεως του αίματος) και ως αντισηπτικό του αίματος. Θεωρείται προληπτικό του καρκίνου (!). Προσοχή όμως, το τόσο θαυματουργό αυτό φυτό δεν πρέπει να τρώγεται από τις έγκυες γυναίκες, γιατί μπορεί να προκαλέσει την Αποβολή του εμβρύου. Το έγχυμα (τσάι) της ρίζας του φυτού, που περιέχει τη δραστική ουσία «Άπιόλ») είναι εφιδρωτικό και διουρητικό. Διεγερτικό, ορεκτικό και πολύ τονωτικό.
Συνεχίζομε την σειρά των θεραπευτικών του Ιδιοτήτων. Το αφάνταστα πολύτιμο αυτό φυτό, ο μαϊντανός, είναι: Κατά της πέτρας των νεφρών και της κύστεως. Είναι και χωνευτικός, και συνιστάται κατά του ίκτερου κατά της υδρωπικίας και για τη διευκόλυνση του «ανοίγματος» ωρυόμενων εξανθημάτων. «Ομοίως συνιστάται και κατά της διάρροιας. Οι σπόροι του φυτού έχουν την Ιδιότητα να καθαρίζουν τα έντερα από τα αέρια, είναι δε και έμμηναγωγοί. Και ακόμη, ο Μαϊδανός είναι και διουρητικός. Ο χυμός του Μαϊδανού είναι αντιπυρετικός. Τα δε φύλλα του εξωτερικώς είναι μαλακτικά. Τοποθετούνται σε εκχυμώσεις και σε τσιμπήματα εντόμων, οι δε ακάθαρτες πληγές καθαρίζονται. Και ακόμη ο Μαϊδανός είναι κατά των πρησμένων αδένων και ευεργετικός στα νεφρά. Κατά των αποστημάτων του στήθους για το σκοπό αυτό, τα φύλλα του φυτού τοποθετούνται σαν κατάπλασμα στα μέρη που πάσχουν όπως είναι ή κοπανισμένα με οινόπνευμα. Επί των μαστών, τα φύλλα του Μαϊδανού διευκολύνουν τη ροή του του γάλατος. Και έπεται συνέχεια: Είναι ακόμη ο Μαϊδανός κατά του άσθματος, κατά των πνευμονικών παθήσεων, κατά του βραχνιάσματος. Χυμός Μαϊδανού με οινόπνευμα, είναι ευεργετικός για εντριβές κατά τής νευραλγίας.
Το φυτό είναι ευεργετικό και στο συκώτι και στην κυκλοφορία του αίματος. Και ακόμη καταπλάσματα Μαϊδανού είναι κατά της πυώδους οφθαλμίτιδος και κατά των πόνων των αυτιών (ζυμωμένος με λίγο λάδι). Ομοίως το κατάπλασμα αυτό είναι και κατά των αποστημάτων του στήθους στις γυναίκες πού θηλάζουν. Βρασμένος μαζί με σέλινο είναι κατά των οξέων των ούρων. Λοσιόν από Μαϊδανό θεραπεύει τα σπυράκια των νέων. Και, ζουμί από βρασμένους σπόρους Μαϊδανού είναι κατά των αμοιβάδων. «Φαντασθήκατε ποτέ τόση πολυτιμότητα, ενός τόσο κοινού φυτού;» Για το λόγο ότι μόνο ο φρέσκος Μαϊδανός δίνει όλη την αξία των βιταμινών του, συνιστούμε να έχει κανείς στο σπίτι του μια μικρή καλλιέργεια έστω και σε γλάστρα. Έχοντας υπόψη μας, ότι ο Μαϊδανός, ως φυτό καλλιεργούμενο διαρκεί πολύ στη βλάστησή του, μπορούμε να τον κόβουμε (μόνο με ψαλίδι) λίγο-λίγο, κάθε φορά πού θα τον χρησιμοποιήσουμε. Έτσι αξίζει βέβαια πολύ περισσότερο από τον κόπο για τη μικρή του καλλιέργεια.
Άλλωστε, με λίγες περιποιήσεις, και εύκολα και γρήγορα φυτρώνει και γρήγορα αναπτύσσεται. Τον σπέρνουμε την άνοιξη και το φθινόπωρο — όχι πολύ πυκνά — και έτσι μπορούμε νάχουμε το φυτό όλο το χρόνο. Το χώμα πού θα τον σπείρουμε, πρέπει να είναι αφράτο και πλούσιο, ποτίζουμε δε αρκετά συχνά και λιπαίνουμε με αζωτούχο λίπασμα. Συστατικά του Μαϊδανού. Οι σπόροι του Μαϊντανού περιέχουν αιθέριο έλαιο (το Άπιόλ) λιπαρή ουσία, πηκτίνη, τανίνη και μεγάλη ποικιλία στοιχείων σε άλατα: Χλώριο, Κοβάλτιο, Σίδηρο, Ιώδιο, Μαγνήσιο, Μαγγάνιο, Φώσφορο Κάλιο, Νάτριο, Θειάφι. Η ρίζα τού φυτού έχει αρκετό άμυλο, γι’ αυτό είναι και θρεπτική. Ο Μαϊδανός για τα μικρά πουλιά είναι δηλητηριώδης, για δε τον παπαγάλο λέγεται ότι είναι θανατηφόρος. Το «Άπιόλ» του φυτού αυτού σε δόση 0,5 – 1 γραμ. προκαλεί διέγερση του εγκεφάλου όπως ο καφές. Σε δόση δε 2 γραμ. φέρνει διαταραχή στην Ακοή, θόλωμα στην όραση, ζάλες, ανάλογες με εκείνες του κινίνου. Αυτά όμως με το καθαρό Άπιόλ και σε αρκετή δόση.
Από το βιβλίο του Ιγνάτιου ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ σύγχρονη πλήρης θεραπευτική με τα ΒΟΤΑΝΑ
