Γεννήθηκε το 1915, στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε σαν σήμερα στην Αθήνα το 1977. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1934. Ο Λουντέμης, που τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο Πεζογραφίας, έγραψε μεγάλο αριθμό έργων, – διηγήματα, μυθιστορήματα ποιήματα -, με σημαντικότερα τα επόμενα: Τα πλοία δεν άραξαν (1938), Γλυκοχάραμα (1944), Αυτοί που φέρανε την καταχνιά (1946), Καληνύχτα ζωή (1946), Συννεφιάζει (1947), Βουρκωμένες μέρες (1953), Κραυγή στα κέρατα (1954) ποιήματα, Οι κερασιές θ’ανθήσουν και φέτος (1956), Τραγουδώ για την Κύπρο (1956), Ένα παιδί μετράει τ’ (1956), Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους (1957) κ.ά. Έγραψε επίσης και μερικά δοκίμια όπως ο Λυράρης – Μαλακάσης και ο Κονταρομάχος – Βάρναλης. Ως πεζογράφος ξεκίνησε με αυτοβιογραφικά βιώματα πείρας για να φτάσει τελικά σ’ ευρύτερες συνθέσεις στις οποίες είναι φανερή η αφηγηματική και ψυχολογική ικανότητα του και η ευχέρεια του στην προβολή κοινωνικών καταστάσεων των φτωχών τάξεων. Ο Λουντέμης, που πήρε μέρος στην Αντίσταση, εξορίστηκε από το 1948 ως το 1956 για τις πολιτικές πεποιθήσεις του που τον εντάσσανε στο χώρο της Αριστεράς· Το 1956 εκλέχτηκε μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου της Ειρήνης. Από το 1959 ως το 1975 έζησε στη Ρουμανία αλλά τελικά επαναπατρίσθηκε. Μετά το θάνατο του η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών καθιέρωσε το βραβείο Μ. Λουντέμη, που απονέμεται κάθε χρόνο σε πεζογράφημα του προηγουμένου έτους.
Ο Λουντέμης, παρά το γεγονός ότι υπήρξε πολυγραφότατος σε βάρος συχνά της ποιότητας· έχει γράψει μερικές από τις ωραιότερες σελίδες της νεοελληνικής πεζογραφίας της εποχής του.