Αρχαία ελληνική θεότητα, η οποία προσωποποιούσε και εκτελούσε τη θεϊκή εκδίκηση, κυρίως εναντίον κάθε είδους ανθρώπινης υπερβασίας ακόμα και της υπερβολικής ευτυχίας. Η δράση της συνδέεται με την ιδέα μιας ισορροπίας, η διατάραξη της οποίας συνεπάγεται αναπόφευκτα την τιμωρία. Ως φύλακας της τάξης, θεωρούνταν προκοσμική θεότητα, κόρη της αρχέγονης Νυκτός. Περίφημο κέντρο λατρείας της ήταν ο Ραμνούς στην Αττική, όπου θεωρούνταν κόρη του Ωκεανού και μητέρα της Ελένης και του Ερεχθέα.