Ντατούρα, Ντάτουλα, Βρωμόχορτο

(Datura stramonium, L.) οίκ. Σολανωδών (Solanaceae) Κοινώς: Ντάτουλα, βρωμόχορτο.
Είναι πολύ κοινό φυτό σε πολλά μέρη της Ελλάδος. Φυτό ετήσιο πού φθάνει σε ύψος μέχρις 80 έκ. με δυνατή μυρωδιά. Έχει γεύση πικρή, δυσάρεστη πού προκαλεί ναυτία. Έχει στέλεχος κυλινδρικό, λείο, ολίγο τριχωτό προς τα επάνω και πολύκλαδο. Φύλλα «αντικριστά» με μακρύ μίσχο, μεγάλα σχιστά, με πολλούς λοβούς. Άνθη (το καλοκαίρι) λευκά, ή βιολέ πολύ μεγάλα. Ρίζα ινώδης αρκετά μεγάλη λευκή. Καρποί αρκετά μεγάλοι, ωοειδείς σαρκώδεις, γεμάτοι στην επιφάνειά τους με αγκάθια. Οι σπόροι είναι κιτρινωποί στην αρχή και έπειτα κατά την ωρίμανση μαύροι.
Η ντατούρα είναι φυτό Ινδιάνικο εγκλιματισμένο στην Ευρώπη. Η καλλιέργεια του φυτού δεν είναι δύσκολη. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο που σπέρνεται την άνοιξη σε ελαφρύ χώμα σε τόπο ζεστό. Τον άλλο χρόνο μπορεί να πολλαπλασιασθεί και μόνο του.
Χρησιμοποιούνται τα φύλλα του φυτού και οι σπόροι. Τα φύλλα μαζεύονται κατά την άνθηση και ξεραίνονται όπως ο καπνός, οι δε σπόροι, όταν ωριμάσουν τελείως. Έχει παραπλήσιες θεραπευτικές ιδιότητες με τη Μπελαντόνα.
Είναι αντινευραλγική και αντισπασμωδική, του «ιδιότροπου» βήχα και του άσθματος. Είναι κατά των ενοχλήσεων «Πάρκινσον» και με υποκαπνισμούς κατά του άσθματος.
Είναι πολύ γνωστή η κατασκευή σιγαρέτων με τα φύλλα της ντατούρας κατά του άσθματος. Η Ντατούρα είναι ακόμη κατά της Ακράτειας των ούρων και κατά της Νυμφομανίας και κατά του Πριαπισμού. .
Χημικώς το «δηλητηριώδες» αυτό φυτό περιέχει: Υοσκυαμίνη και Σκοπολαμίνη.
Χρησιμοποιούνται τα ξηρά φύλλα του φυτού σε μορφή σιγαρέτων, εσωτερικά σε σκόνη των φύλλων 0,1-0,6 γρ., και σε μορφή χαπιών (0,1) 3-6 την ημέρα επί τρεις ημέρες παρακολουθώντας κατά πόσο ο οργανισμός το ανέχεται.
Από το βιβλίο του ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ  σύγχρονη πλήρης θεραπευτική με τα ΒΟΤΑΝΑ