
Επώνυμο οικογένειας αγωνιστών η οποία καταγόταν από το Κρανίδι, αλλά είχε εγκατασταθεί στις Σπέτσες από το 18ο αι. Σπουδαιότερα μέλη της ήταν οι επόμενοι:
Ιωάννης.
Πλοιοκτήτης, αγωνιστής και πολιτικός. Είχε τεράστια περιουσία και διάθεσε τα περισσότερα πλοία του για την εξυπηρέτηση του Αγώνα. Διατέλεσε πληρεξούσιος στην Α’ Εθνοσυνέλευση, μέλος της επιτροπής η οποία ορίστηκε για να παραλάβει από τους Τούρκους το πολιορκημένο ως τότε Ναύπλιο (1822), και πρόεδρος του Βουλευτικού μετά τη Β’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (1823). Το 1824 πήγε στην Αγγλία μαζί με το Λ. Λουριώτη για να συνάψει δάνειο. Όταν γύρισε στην Ελλάδα, αναγκάστηκε να απολογηθεί για την πολιτική που ακολούθησε στην Αγγλία, επειδή κατηγορήθηκε από το Γ. Σπανιολάκη. Μετά την απελευθέρωση διατέλεσε κατά καιρούς αντιπρόσωπος σε εθνοσυνέλευση των Σπετσών και της Ύδρας. Πέθανε το 1852.
Κωνσταντίνος
Γιος του προηγούμενου. Όταν άρχισε ο Αγώνας, στάλθηκε στη Σύρο με το δικό του πλοίο για να παρακολουθήσει ορισμένους Συριανούς καταδότες που πρόδιδαν τον Αγώνα με την προστασία των Γάλλων. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε πολλές ναυτικές επιχειρήσεις και διακρίθηκε για την ανδρεία του.
Αναστάσιος
Γιος του προηγούμενου. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1816. Σπούδασε στην Αίγινα επί Καποδίστρια (1828-1831) και, μετά το τέλος των σπουδών του, διορίστηκε γραμματέας της καγκελαρίας. Παραιτήθηκε όμως από το αξίωμα του και υπηρέτησε στο ναυτικό, όπου και αναδείχτηκε. Έγραψε πολλά ναυτικά έργα, από τα οποία τα σπουδαιότερα είναι: Ο Νηογνώμονας, που πρόσφερε χρήσιμες πληροφορίες στο ελληνικό ναυτικό, τα Ναυτικά (1869) και το Περί της νήσου Πέτσας ή Σπετσών (1878).
Εμμανουήλ.
Πήρε μέρος στην Επανάσταση του 1821 και έπεσε ηρωικά σε μια από τις μάχες που έγιναν στη Ναύπακτο το 1823.