Γεννήθηκε στο Δυρράχιο της Μεγαλόπολης το 1790. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα στη μονή Ρεκίτσας. Μαζί με τους αδελφούς του Θεόδωρο και Δημήτριο και πολλούς συμπατριώτες του, ίδρυσε επαναστατική οργάνωση με σκοπό την εκδήλωση κινήματος εναντίον των Τούρκων (1820). Μετά την έκρηξη της Επανάστασης πήρε μέρος σε πολλές μάχες στο Λεβίδι, στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά και αργότερα εμφανίστηκε μπροστά στην Τρίπολη, με σώμα από 600 άντρες. Εκεί, επειδή έβλεπε ότι καθυστερούν οι διαπραγματεύσεις για την παράδοση της πόλης, όρμησε ο ίδιος, χωρίς καμιά προσυνεννόηση, παραβίασε τη λεγόμενη πόρτα του Ναυπλίου και μπήκε πρώτος στη πόλη όπου ύψωσε την ελληνική σημαία πάνω από τα τείχη. Αργότερα πήρε ενεργό μέρος στην άλωση του Αργούς και του Ναυπλίου. Στα Δερβενάκια, μαζί με τον Παπαφλέσσα, είχαν καταλάβει τον Άγιο Σώστη, όπου έγινε η κύρια επίθεση εναντίον του Δράμαλη. Το 1823 έδρασε στο Μεσσηνιακό κόλπο, στην Ανδρίτσαινα, την Αιτωλία και Ακαρνανία. Κατά την κάθοδο του Ιμπραήμ στη Μεθώνη, ο Κεφάλας με τον Παπαφλέσσα αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν και στις 19 Μαΐου 1825 στο Μανιάκι έγινε η περίφημη άνιση μάχη μεταξύ των δύο στρατών, στην οποία έπεσαν ηρωικά ο Κεφάλας και ο Παπαφλέσσας, προκαλώντας το θαυμασμό ακόμα και του αντιπάλου τους.