Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος
Έλληνας πεζογράφος, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1851 στη Σκιάθο και πέθανε την 3η Ιανουαρίου 1911. Ο πατέρας του ήταν παπάς μεγαλωμένος σε βαθιά συντηρητικό θρησκευτικό περιβάλλον.
Έζησε σε φτώχεια, με άλλα τρία αδέλφια. Οι καταστάσεις αυτές διαμόρφωσαν τον χαρακτήρά του, σε συνεσταλμένο και με αίσθημα αποξένωσης. Έγινε βοηθός του πατέρα του στις ιερουργίες και σε άλλες δραστηριότητες της εκκλησίας. Η κλίση στην ψαλτική γίνεται πάθος.
Το 1872 πηγαίνει στο Άγιον Όρος για προσκύνημα, όπου έμεινε λίγους μήνες. Το 1873 φοιτά στην Δ’ του Βαρβάκειου, το 1874 γράφεται στην Φιλοσοφική Σχολή, όπου άκουγε και λίγα φιλολογικά μαθήματα. Το 1868 επιχειρεί να γράψει μυθιστόρημα και το επόμενο έτος δημοσιεύεται η Μετανάστις. Το 1882 δημοσιεύονται, Οι Έμποροι των Εθνών. Γράφει περίπου εκατό διηγήματα που δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες.
Ασχολείται με την δημοσιογραφία για βιοποριστικούς λόγους της οικογένειάς του. Τότε δημοσιεύεται Η Γυφτοπούλα. Η καθημερινότητά του απλώνεται από την εκκλησία μέχρι την ταβέρνα, (το πρωί με το Θεό το βράδυ με τον λαό).
Το 1902 πηγαίνει στην Σκιάθο και αντιμετωπίζει τέτοια φτώχεια που δεν έχει εισιτήρια για την επιστροφή στην Αθήνα. Το 1904 ξαναγυρίζει στην Αθήνα, όπου αντιμετωπίζει τη φτώχεια σε πρωτοφανή οξύτητα. Οι δυσκολίες δεν τον γονατίζουν, αντίθετα η τέχνη του γίνεται πιο ώριμη και ουσιαστική.
Γράφεται Η Φόνισσα από τα λίγα έργα της παγκοσμίου φιλολογίας, όπως λέει ο Κ. Παλαμάς . Το 1908 πηγαίνει οριστικά στη Σκιάθο και εκεί τον βρίσκει ο θάνατος τη 3η Ιανουαρίου του 1911, μονάχο και πάμφτωχο.