Παπαφλέσσας- Δικαίος, Γρηγόριος.
Γεννήθηκε στην Πολιανή Αρκαδίας το 1788 και σκοτώθηκε στο Μανιάκι το 1825.
Εικοστό όγδοο παιδί μιας μέσης αγροτικής οικογένειας (των Φλεσσαίων ή Δικαίων). Ήρωας της επανάστασης. Φοίτησε στη φημισμένη σχολή της Δημητσάνας, στην συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος και μετά μόνιασε κατά τα έτη 1816-1817, σε διάφορες μονές. Αλλά φάνηκε αμέσως ότι η μοναστική ζωή δεν ταίριαζε με τον εκρηκτικό χαρακτήρά του. Μετά από ένα καυγά με τον Μητροπολίτη Μονεμβασιάς, αλλά και με ένα Τούρκο, έφυγε κρυφά για τη Ζάκυνθο και στην συνέχεια για την Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνδέθηκε με κύκλους του Πατριαρχείου και επεδίωξε να χειροτονηθεί Δεσπότης. Έγινε προσωρινά Αρχιμανδρίτης.
Εν τω μεταξύ μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και τότε οι προοπτικές και φιλοδοξίες του άλλαξαν ριζικά. Παίρνει το ψευδώνυμο <<Αρμόδιος>> και τον στέλνουν στην Βλαχία, όπου ανέπτυξε εκπληκτική δράση. Ο υπερβολικός του ζήλος όμως τον έβαλε σε περιπέτειες και άρχισε να κάνει του κεφαλιού του συμφωνίες, με τον Γιωργάκη Ολύμπιο και τον Ιωάννη Φαρμάκη και ήταν αιτία να προταθεί η δολοφονία του για να απαλλαγεί η Φιλική Εταιρεία από τον ανοικονόμητο παπά.
Ωστόσο ο Υψηλάντης τον συμπαθούσε και τον διορίζει γενικό πληρεξούσιο, με την εντολή να κηρύξει την επανάσταση του Μοριά. Κατεβαίνει στην Κωνσταντινούπολη, εφοδιάζεται με χρήματα φροντίζει για την αποστολή πολεμοφοδίων από τις Κυδωνιές και τον Δεκέμβριο του 1820 φθάνει στην Ύδρα.
Εκεί οι πλούσιοι καραβοκύρηδες δεν τον πιστεύουν, όπως και οι προύχοντες της Αργολίδας, Αρκαδίας και της Αχαΐας. Στη συνάντηση της Στεμνίτσας έγινε φοβερό επεισόδιο και προσπάθησαν να τον περιορίσουν σε κάποιο μοναστήρι. Δραπετεύει και παίρνει μαζί του τους καλόγερους που τον φύλαγαν. Σκοπός του τώρα είνα να δημιουργεί ένοπλες συγκρούσεις για να εκβιάσει τους προύχοντες και το πετυχαίνει. Την ίδια μέθοδο χρησιμοποιεί και στην Καλαμάτα για να κάμψει τους δισταγμούς του Πετρόμπεη. Στην επανάσταση της Καλαμάτας είναι πρώτος.
Η επανάσταση έχει αρχίσει. Τότε βγάζει τα ράσα και φοράει φουστανέλα και μία Αρχαιοπρεπή περικεφαλαία και ξεσηκώνει τις επαρχίες της Μεσσηνίας και Αρκαδίας. Έλαβε μέρος σχεδόν σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της κεντρικής Πελοποννήσου. Μετά αναμείχθηκε και στα πολιτικά, πληρεξούσιος στην Α΄ εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου 1821, υπουργός εσωτερικών το 1823 και δεν έλειψε από τις κομματικές διενέξεις και τον εμφύλιο 1823-1825.
Την άνοιξη του 1825 εισβάλλει στην Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ, αλλά οι περισσότεροι καπεταναίοι είναι φυλακισμένοι. Τότε αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει μόνος του, μαζεύει με το ζόρι 2.000 άνδρες και οργανώνεται πρόχειρα στο Μανιάκι. Στη θέα των 6.000 ανδρών του Ιμπραήμ οι μισοί στρατιώτες του λάκισαν, ο αγώνας άνισος. Παπαφλέσσας και σχεδόν όλοι οι άνδρες του σκοτώνονται στις 20 Μαΐου 1825.
Λέγεται οτι ο Ιμπραήμ μετά το τέλος της μάχης αναζήτησε το πτώμα, το έστησε όρθιο και θαύμασε τον τον άντρα.