Στη Βιολογία ο όρος παρασιτισμός, χαρακτηρίζει αφενός μεν την αναγκαιότητα επιβίωσης ενός παρασίτου σε βάρος του ξενιστή, αφετέρου και την μεταξύ των δύο αυτών, διαφορετικού πάντα είδους οργανισμών, σχέση, που μπορεί να είναι συνεχής ή κατά τη διάρκεια κάποιας φάσης του βιολογικού κύκλου τους.
Όπως και να έχει η σχέση αυτή αποτελεί σ΄ όλες τις περιπτώσεις μια μονόπλευρη εξάρτηση χωρίς την οποία το παράσιτο δεν μπορεί να επιβιώσει, γεγονός που δεν ισχύει αντίθετα για τον ξενιστή.
Λαμβάνοντας υπ΄ όψη, αφενός το γεγονός ότι σπάνια υφίσταται στη φύση οργανισμός που να μη φιλοξενεί παράσιτα διαφόρων ειδών, και αφετέρου ότι τα παράσιτα είναι πολύ περισσότερα αριθμητικά και μάλιστα εξειδικευμένα για κάθε ξενιστή, συνάγεται το λογικό συμπέρασμα ότι περισσότερα από το 1/2 των ειδών και ίσως τα 2/3 των ατόμων των ζωντανών οργανισμών στη φύση είναι παράσιτα.
Στην επάνω φωτογραφία φαίνεται ακριβώς αυτό που περιγράφεται απο τον απαραπάνω ορισμό.
Νεαρά παράσιτα βλαστάρια συκιάς και όχι μόνο, φύτρωσαν μεσα στον ξενιστή Φοίνικα και τρέφονται απο αυτόν.
Ενώ στις άλλες δύο φωτογραφίες τα παράσιτα Κισσοί χρησιμοποιούν τον ξενιστή ξερό κορμό του δένδρου για να αναπτυχθουν αλλά τρεφόμενοι απο την ρίζες τους στο χώμα.
