Δαιμονικά όντα της ελληνικής μυθολογίας. Είχαν χαρακτηριστικά ζώων (παριστάνονταν με πόδια αλόγου η κατσίκας) γεγονός που σημαίνει ότι θεωρούνταν κάτοικοι των δασών και άλλων άγριων τόπων Οι σάτυροι ανήκαν στους κατώτερους θεούς της ελληνικης μυθολογίας. Θεωρούνταν πνεύματα της φύσης (των δασών, των πηγών και των βουνών) και αντιπροσώπευαν τη θορυβώδη, εύθυμη και αισθησιακή πλευρά της. Συχνά συγχέονταν με τους φαύνους. Για τα ζωικά αυτά και άγρια χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνονταν στην οργιαστική πομπή του Διόνυσου, μαζί με τις μαινάδες και άλλα όντα του ίδιου είδους.
Το αρχαίο ελληνικό θέατρο παρήγαγε ένα ιδιαίτερο είδος δράματος, που ονομάστηκε «σατυρικό» από τους σάτυρους που αποτελούσαν το χορό του καθώς και από το ιδιαίτερο περιεχόμενο του.