Σαν Σήμερα 11 Απριλίου,
Του 1755 γεννήθηκε ο Άγγλος γιατρός, Τζέιμς Πάρκινσον, πέθανε την 21-12-1824.
Φαρμακοποιός, χειρούργος και παλαιοντολόγος, αναπτύσσει την δραστηριότητά του στο Λονδίνο, όπου ασχολείται με την ιατρική, τη χημεία, τη γεωλογία και την παλαιοντολογία. Συγγράφει αξιόλογες κλινικές παρατηρήσεις πάνω στις επιπλοκές της σκωληκοειδίτιδας. Η περιγραφή του για την “τρομώδη παράλυση” θεωρείται ως τώρα από τους επιστήμονες υποδειγματική, γι’ αυτό και η αρρώστια αυτή ονομάστηκε προς τιμήν του <<νόσος του Πάρκινσον>> και η ημέρα γέννησής του είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια ημέρα κατά της ασθένειας Πάρκινσον.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι πάθηση του γήρατος, που οφείλεται σε εκφύλιση των νευρικών πυρήνων της βάσης του εγκέφαλου. Παρουσιάζει χρόνια πορεία, καλείται τρομώδης παράλυση γιατί η δύναμη και κανονικότητα της μυϊκής σύσπασης έχουν αλλοιωθεί λίγο ή καθόλου, ενώ η μεγαλύτερη διαταραχή που προκαλεί η πάθηση στις εκούσιες κινήσεις συνίσταται σε μία ειδική δυσκαμψία και τρόμο.
Η δυσκαμψία, η εμφανέστερη εκδήλωση της νόσου, είναι μία κατάσταση αυξημένης τάσης των μυών, που προβάλλουν αντίσταση στην παθητική κίνηση. Εμφανίζεται σε όλη την κλίμακα των κινήσεων, είναι συνεχής από την αρχή ως το τέλος της κίνησης και εκδηλώνεται στις ομάδες ανταγωνιστικών μυών μεταξύ τους. Ο τρόμος, το πρώτο σύμπτωμα που παρατηρείται συνήθως, μπορεί στο αρχικό στάδιο, να εκδηλώνεται στο ένα η και στα δύο χέρια, και αργότερα επεκτείνεται στα κάτω άκρα, στο κεφάλι και στην κάτω γνάθο. Ο τρόμος, το πρώτο σύμπτωμα που παρατηρείται συνήθως, των δαχτύλων και των χεριών, που συχνά αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα της νόσου, είναι μια εναλλασόμενη ρυθμική σύσπαση ορισμένων μυικών ομάδων και των ανταγωνιστών τους. Γενικά εμφανίζεται όταν το άτομο βρίσκεται σε ηρεμία και ελαττώνεται με την εκούσια κινητικότητα. Μπορεί να γίνει εντονότερος με τις ισχυρές συγκινήσεις και με την προσοχή και εξαφανίζεται κατά τον ύπνο. Πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τρόμος του αντίχειρα και του δείκτη, που ο ένας τρίβεται πάνω στον άλλο, όπως όταν μετρά κανείς χαρτονομίσματα.
Η νόσος εκδηλώνεται επίσης με απώλεια των συνδυασμένων κινήσεων δηλαδή με την ελάττωσητης εκκρεμοειδούς κίνησης των πάνω άκρων κατά το βάδισμα, που γίνεται αργά με μικρά βήματα, με ακινησία των μυών του προσώπου και αδιάφορη έκφραση. Το πρόσωπο συχνά παραμένει άκαμπτο και με αναλλοίωτη έκφραση, και όταν ο ασθενής θελήσει να χαμογελάσει το κάνει κατά τρόπο επίμονο.
Από θεραπευτική άποψη η νόσος του Πάρκινσον είναι ανίατη, η μόνη δυνατή θεραπευτική αντιμετώπισή της είναι συμπτωματική, με το σκοπό να ελαττωθούν ο τρόμος και η δυσκαμψία (ατροπίνη, σκοπολαμίνη, στραμώνιο, L-dopa κλπ.)
Οι προσπάθειες χειρουργικής αντιμετώπισης της νόσου προκάλεσαν τελευταία μεγάλο ενδιαφέρον. Η τεχνική συνίσταται στην τομή της μπροστινής κεντρικής έλικας και στην εκτομή των κινητικών των περιοχών, στην αφαίρεση μερικών τμημάτων γαγγλίων της βάσης και στο τέλος στην τομή του πλάγιου πυραμιδικού δεματιού του νωτιαίου μυελού.