Σαν σήμερα 15 Μαρτίου του 1884 γεννήθηκε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός,
Ο Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε στη Λευκάδα και πέθανε στην Αθήνα την 19η Ιουνίου του 1951. Αφού τελειώνει το γυμνάσιο, έρχεται στην Αθήνα το 1900 για να σπουδάσει Νομικά, αλλά γρήγορα τα εγκαταλείπει και στρέφεται στην ποίηση. Μελετά με πάθος τους αρχαίους Έλληνες ποιητές και μάλιστα τους ορφικούς και λυρικούς. Σε νεαρή ηλικία εκδίδει το Νουμάς, το 1903, διαμορφώνει πολύ έντονη πνευματική προσωπικότητα.
Παντρεύεται την πλούσια Αμερικανίδα αρχαιολόγο Εύα Πάλμερ και έτσι ζει άνετα και ταξιδεύει σ’ όλο τον κόσμο.
Εκτός από τα ενθουσιώδη άρθρα και βιβλία που γράφει για του Δελφούς, οραματιζόμενος τη συνένωση όλης της ανθρωπότητας γύρω από τους Δελφούς, σκοπεύοντας να αναστήσει τις αρχαίες γιορτές, αναδεικνύοντας το αρχαϊκό μαντικό κέντρο σε πνευματική πρωτεύουσα του κόσμου, πραγματοποιεί δύο παραστάσεις. Το 1927, Προμηθεύς Δεσμώτης και το 1929, Ικέτιδες μαζί με άλλες εκδηλώσεις που απέβλεπαν την προβολή του ελληνικού πνεύματος και της ελληνικής συνέχειας.
Οι Δελφικές γιορτές δεν ενισχύθηκαν από ελληνικής πλευράς και δεν βρίσκουν ανταπόκριση στις προσωπικότητες του εξωτερικού, αλλά δίνουν ώθηση για την προβολή της αρχαίας τραγωδίας και της πνευματικής Ελλάδας.
Οι πνευματικές ανησυχίες του Σικελιανού περνούν στις τραγωδίες, Σίβυλλα, το 1945 και τον επόμενο χρόνο, ο Χριστός στη Ρώμη.
Ο Σικελιανός όσο ζει συγκεντρώνει το ποιητικό του έργο. Τρεις τόμοι ο Λυρικός Βίος, το 1946 και άλλοι τρεις τόμοι, το 1950, οι τραγωδίες του στη Θυμέλη. Το 1946 εκδίδει και ένα τόμο από μία επιλογή ποιημάτων, το Αντίδωρο.
Ο Σικελιανός είναι ο τελευταίος της πεντάδας της νεοελληνικής ποίησης (Σολωμός, Κάλβος,, Παλαμάς, Καβάφης, Σικελιανός). Η φήμη άρχισε να εδραιώνεται όταν το 1909 εκδίδει την συλλογή του Αλαφροίσκιωτος και Ραψωδίες και αρχίζει να σχηματίζεται γύρω από το πρόσωπό του ένας θρύλος.
Ο Σικελιανός είναι ποιητής αισθησιακός και με όλες τις αισθήσεις του σε διαρκή υπερένταση, αναζητούσε τη σφαιρική αλήθεια και περιφρονούσε τη συνειδητή κατασκευή του ποιητικού λόγου, ο οποίος είναι φορτωμένος με στόμφο μεγαλοστομίας.
Η ποίηση του Σικελιανού μας δίνει την ευκαιρία να θαυμάσουμε τις απεριόριστες εκφραστικές δυνατότητες της Ελληνικής γλώσσας, που φθάνουν ως τις λεπτότατες αισθητικές αποχρώσεις.