Σαν Σήμερα 8 Απριλίου,
Του 1798 γεννήθηκε ο Έλληνας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο και πέθανε την 9η Φεβρουαρίου του 1857 στην Κέρκυρα. Από την ηλικία των δέκα ετών μέχρι τα είκοσί του, ζει στην Ιταλία και σπουδάζει. Επιστρέφοντας στην Ζάκυνθο, όπως ο ίδιος είπε, πάτησε βάρβαρος το έδαφος της Ιταλίας και γύρισε πλουτισμένος με το άνθος της ιταλικής σοφίας. Περίπου τρία χρόνια μετά γράφει την Τρελλή μάνα και τα Δύο αδέλφια. Το 1823 συνθέτει τον Ύμνο στην Ελευθερία, που οι πρώτοι στίχοι του γίνονται ο Εθνικός μας Ύμνος, ένα πολύστροφο ποίημα που προκαλεί τον ενθουσιασμό στο μαχόμενο έθνος. Το 1825 τυπώνεται με φροντίδα του Σπ. Τρικούπη, (φίλος του Διονύση) στο Μεσολόγγι, που είχε αρχίσει να πολιορκείται από τον Ιμπραήμ. Αντίτυπά του μοιράζονται στους άπορους δωρεάν και στους εύπορους έναντι εκατό “παράδων”, για τις ανάγκες του Αγώνα.
Το 1828 εγκαθίσταται στην Κέρκυρα, όπου συνδέεται με τον Νικόλαο Μάντζαρο, συνθέτη του Εθνικού μας Ύμνου και άλλων ποιημάτων του Σολωμού, και με τον Ιάκωβο Πολυλά, γνώστη της Γερμανικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας ο οποίος βοηθά τον φίλο του, που δεν ξέρει Γερμανικά, μεταφράζοντας του τα έργα του Χέγγελ και του Σίλερ, το ύφος των οποίων επηρεάζει τον Σολωμό.
Από το 1833 και για πέντε χρόνια, ένα οικογενειακό του πρόβλημα, επιδρά στον χαρακτήρά του, γίνεται ακοινώνητος σχεδόν μονόχνωτος, και το γράψιμο αραιώνει ακόμη πιο πολύ. Από το 1847 μέχρι το θάνατο του ασχολείται με την Ιταλική σύνθεση. Η Βουλή των Ιονίων νήσων, όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, διακόπτει την συνεδρίασή της και κηρύσσει δημόσιο πένθος. Τα θέατρα κλείνουν και ο λαός σπεύδει σε πάνδημη κηδεία. Το 1865 γίνεται ανακομιδή των οστών του, στη Ζάκυνθο.
Αφήνει ατελείωτα ποιήματα, όπως το Λάμπρο, τον Κρητικό, τους Ελεύθερους πολιορκημένους, τον Πορφύρα, τον Νικηφόρο Βρυέννιο.
Έχει τελειώσει τον Ύμνο στην Ελευθερία, στην οποία ανήκουν το Επίγραμμα των Ψαρών, Η Φαρμακωμένη, Εις Μοναχήν, ο Λάμπρος.
Πέρα από τη ποίηση, ασχολείται και με την πεζογραφία, μικρή σε ποσότητα αλλά ισάξια με την ποίηση σε πνοή και δυναμισμό, αποτελεί εθνική κληρονομιά. Το 1824 γράφει τον Διάλογο που και σήμερα εξακολουθεί να είναι επίκαιρος. Αποτελεί συμπυκνωμένο κείμενο και το διακρίνει ένας πρωτότυπος λογισμός, αλλά που δίνει οριστική απάντηση σε όλους όσους επιμένουν να “διορθώσουν” κατά το αρχικό πρότυπό τους, λέξεις που καθιέρωσε η κοινή χρήση και η αισθητική του λαού μας. Η σολωμική αντίληψη είναι η κοινή χρήση, εγκυκλοπαίδεια και όχι εγκυκλοπαιδεία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος και όπως λέει o ίδιος <<Τες λέξεις ο συγγραφέας δεν τες διδάσκει, μάλιστα τες μαθαίνει από του λαού το στόμα, αυτό το ξέρουν ακόμη και τα παιδιά>>.
Το 1828 γράφει τη Γυναίκα της Ζάκυνθος, κείμενο με το οποίο δικαιωματικά χαρακτηρίζεται ο πρώτος μεγάλος πεζογράφος μας και ο πρώτος μεγάλος σατιρικός μας. Το έργο ξεκινά να γράφεται το 1826, αλλά οι συντηρικοί σολωμιστές φροντίζουν να αποκρύψουν επιμελώς. Είναι έργο ζωντανό, γιατί είναι καρπός αγανάκτησης και δικαιολογημένης εθνικής ευθιξίας, απέναντι στη ζακυνθινή αριστοκρατία που αδιαφορεί και αναρωτιέται “γιατί ξεσηκώθηκαν οι ραγιάδες , τι τους έλειπε, τι κακό είδαν από τον Τούρκο”. Ο Σολωμός καυτηριάζει την στάση τη ζακυνθινής αριστοκρατίας απέναντι στην Επανάσταση και πιστός στην επιταγή, οτι ο λαός πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθινό, δίνοντας μια άλλη πτυχή του Μεγάλου Αγώνα, σατιρίζοντας τους ανάξιους εκείνους Έλληνες, που δε διαφέρουν παρά μόνο στην καταγωγή από τους ξένους τύραννους.
Ο Σολωμός πάντοτε ζωντανός, προσφέρει με τις εθνικές υποθήκες του στον λαό του, ένα ακαταμάχητο όπλο στους αγώνες του.
Προτομή Διονυσίου Σολωμού στο πάρκο ηρώων στο Μεσολόγγι.