Επώνυμο Σουλιώτικης φάρας, πολλά μέλη της οποίας διακρίθηκαν τόσο στην Επανάσταση, όσο και στη διάρκεια της. Πάνω από τριάντα οι επώνυμοι, αλλά θα πούμε δυο λόγια παραπάνω για τον Κίτσο.
Γεννήθηκε το 1801 και πέθανε το 1855. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Κέρκυρα, όπου κατέφυγε η οικογένειά του με την πτώση του Σουλίου. Αντιπρόσωπος των Σουλιωτών σε συνομιλίες με τους Τούρκους εναντίον του Αλή (1820) ή με Αλβανούς αγάδες υπέρ του Αλή και εναντίον τω Τούρκων (Γενάρης 1821).
Μετά την κήρυξη της Επανάστασης έλαβε μέρος σε πολλές συγκρούσεις, Μάιος 1821 Βραχώρι – Δεκέμβριος 1821 Πλάκα , Μεσολόγγι -Αύγουστος 1823 Καρπενήσι, Καλιακούδα – Ιούλιος 1824 Αμπλιανη – Μάιος 1825 Δίστομο – Ιούλιος 1825 Μεσολόγγι και διακρίθηκε για την γενναιότητά του.
Συμμετέχει ύστερα στις εμφύλιες συγκρούσεις στην Πελοπόννησο και μετά πρωταγωνιστεί στην αντίσταση του Μεσολογγίου και στην έξοδο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου είναι αντιπρόσωπος των Σουλιωτών. Επί αντιβασιλείας, παραμερίζεται, όπως και οι άλλοι οπλαρχηγοί, αλλά ο Οθων του χορηγεί αξιώματα και αργότερα γίνεται υπουργός Στρατιωτικών και για μικρό διάστημα, μετά τον θάνατο του Κωλέττη, πρωθυπουργός.