του 1881 γεννήθηκε στο Λόκφηλντ, Αιυρσαιρ της Σκωτίας ο γιατρός μικροβιολόγος Φλέμινγκ, Αλεξάντερ (Fleming) και πέθανε την 11 Ναρτίου του 1955 στο Λονδίνο. Εργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο Κέντρο Εμβολίων του νοσοκομείου Saint Mary του Λονδίνου και σ’ αυτό έκανε τις πιο σημαντικές παρατηρήσεις του. Μαζί με τη σύζυγό του Αμαλία Φλέμινγκ, το 1922 ανακάλυψε τη λυσοζύμη, αντιμικροβιακή ουσία που βρίσκεται σε πολλά οργανικά υγρά. Το 1928 ανακάλυψε τις αντιβιοτικές ιδιότητες των αποικιών του Penicillum notatum, μιας κοινής μούχλας, αφού εντόπισε την πενικιλλίνη, ουσία με ειδική δράση. Τα αποτελέσματα των ερευνών του δημοσιεύτηκαν το 1929 στη Revue de pathologie experimentale, αλλά μόνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πόλεμου άρχισε να εφαρμόζει με ικανοποιητικά πράγματι αποτελέσματα, την ανακάλυψή του. Το 1945, για την ανακάλυψη των ιδιοτήτων της πενικιλίνης. Έλαβε, μαζί με τους Ερνστ Μπόρις Τσαίην και Χάουαρντ Ου. Φλόουρεϋ που απομόνωσαν την πενικιλίνη το 1940 και καθάρισαν το χημικό της τύπο, το βραβείο Νομπέλ της Ιατρικής. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια διευθύνοντας το wright-Fleming Isntitute of Microbiology.