Φραγκαρία η γνήσια· Πόα της οικογένειας των Ροδιδών (δικοτυλήδονα). Συναντιέται και άγρια και καλλιεργούμενη. Η φράουλα έχει μακρούς βλαστούς οι οποίοι, ακουμπώντας στο έδαφος, ριζώνουν και δημιουργούν έτσι καινούρια φυτά, με τα οποία πολλαπλασιάζεται. Τα φύλλα είναι τρίλοβα, οδοντωτά, παράρριζα με μακρύ μίσχο. Τα λευκά άνθη είναι ενωμένα ανά 3 ή περισσότερα στην κορυφή όρθιων ποδίσκων. Οι καρποί, που θεωρούνται σπέρματα είναι μικρά σκληρά αχαίνια, σφηνωμένα στην ογκώδη, σαρκώδη και χυμώδη ανθοδόχη της ταξιανθίας: κατά συνέπεια οι φράουλες δεν είναι οι πραγματικοί καρποί του φυτού, αλλά οι εξογκωμένες ανθοδόχες. Σήμερα, οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι πάρα πολλές: μικρόκαρπες, μεσόκαρπες και μεγαλόκαρπες. Οι διάφορες ποικιλίες διακρίνονται από το άρωμα, την περιεκτικότητα σε χυμό, το χρώμα την ευρωστία του φυτού, καθώς και την προσαρμοστικότητά τους στους διάφορους τύπους εδαφών.
Η φραγκαρία η ινδική αντίθετα καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά για καλλωπιστικούς σκοπούς. Είναι πολύ ανθεκτική και γρήγορα σχηματίζει πυκνό πράσινο τάπητα, διάσπαρτο από κίτρινα άνθη και έπειτα από καρπούς με ζωηρό κόκκινο χρώμα σε πολλές δασώδεις περιοχές είναι αυτοφυής.
Στην Ελλάδα η φράουλα καλλιεργείται κυρίως στη δυτική Μακεδονία, απ’ όπου γίνεται και εξαγωγή στην κεντρική Ευρώπη. Εκτός από τη φραγκαρία τη γνήσια, συναντιέται αυτοφυής στα βουνά της βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλίας και η φραγκαρία η λοφώδης.
Φράουλα άγρια.
Με το όνομα αυτό χαρακτηρίζονται δυο φυτά γνωστά με την επιστημονική ονομασία ποτεντίλα η έρπουσα και ποτεντίλα η μικρανθής. Το πρώτο ανήκει στην οικογένεια των Ροδιδών και είναι πολυετής πόα, με βλαστούς λεπτούς, μακρούς, που έρπουν και ριζοβόλούν. Έχει φύλλα μακρόμισχα με 5 και σπάνια με 7 φύλλα, σφηνοειδή στη βάση, πολύ οδοντωτά. Τα άνθη του είναι μονήρη. Φυτρώνει σε καλλιεργημένα και χέρσα χωράφια σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Η ρίζα του περιέχει μεγάλες ποσότητες τανίνης και χρησιμοποιείται σαν αφέψημα εναντίον της διάρροιας και της δυσεντερίας καθώς και για γαργάρες σε περίπτωση πονόλαιμου και ουλίτιδας. Το δεύτερο ανήκει στην οικογένεια των Σπειροειδών. Είναι πολυετής πόα με μακρούς βλαστούς 10 – 25 εκ., με ένα φύλλο απλό και τα υπόλοιπα τριμερή. Φυτρώνει σε δασώδεις περιοχές της Β. Ελλάδας, της Θεσσαλίας και της Εύβοιας.
